ԻՍՖԱՀԱՆԻ ՄԵՐ ԱՅՑԵԼՈՒԹԻՒՆԸ - ՍԵՒԱՆ ՀՈԹԻԷՐ
Երբ Իսֆահան ճամբորդեցի, Սուրբ Գրիգոր Լուսաւորիչ եկեղեցին այցելեցի։ Եկեղեցւոյ մէջ հանդիպեցայ քանի մը հայերու, որոնք առաջարկեցին զիս այցելել Արարատ ակումբ միասին տօնելու Հայաստանի անկախութեան տօնը։ Բարեկամիս հետ գացինք այդ ակումբը։ Մարզասրահին մէջ տարբեր անձեր ճառեր կու տային եւ ուրիշներ կ՚երգէին։ Յետոյ ելանք ակումբի սրահ բաներ մը ուտելու եւ խմելու համար։ Հոն ընկերացանք քանի մը անձերու, որոնք մեզ իրենց գիւղը հրաւիրեցին, ըսելով որ այդ շաբաթավերջ վարազ պիտի որսային։
Յաջորդ օրը Ճիփով գացինք։ Երկու ժամ առաւ ճամբորդութիւնը դէպի Բոլորան գիւղը, որ լեռնային շրջանի մը մէջ կը գտնուէր։
Այդ շրջանի տասնվեցերորդ եւ տասնեօթերորդ թաղերը լեցուն են վրացիներով եւ հայերով, որոնք տասնեակ գիւղեր հիմնած են։ Շահ Աբբասի կողմէն տարագրութեան ենթարկուածները եկած են Իսֆահան, ինչպէս նաեւ դէպի Շիրազ եւ Բոլորանի շրջաններ։ Դժբախտաբար, այսօր Բոլորանը վերջին հայկական գիւղն է, որ մինչեւ այսօր հայ բնակչութիւն ունի։ Երկու օր մնացինք երեք հիւրընկալներուն հետ, որոնք մեզի գիւղը եւ շրջանին բնութիւնը ցցուցին։
Այս կարճ արձակուրդին ամէնէն հետաքրքրական մասը վարազի որսն էր, որովհետեւ գիշերը ժամերով կենդանիներ փնտռեցինք, բայց ոչ մէկ հատ գտանք։ Սակայն ուրախ եղայ որ վարազները գոնէ լաւ գիշեր մը անցուցին։
31 Յուլիս 2021